Usterka – czyli jak uczyć się na cudzych błędach: Błędy w odwodnieniach liniowych przy centrach logistycznych

W mojej praktyce zawodowej często mam do czynienia nie tylko z realizacją nowych inwestycji, ale też z ogromną liczbą zapytań dotyczących przebudów, prac remontowych oraz rozwiązywania problemów technicznych w istniejących obiektach.

W takich sytuacjach regularnie natrafiam na poważne nieprawidłowości w zastosowanych rozwiązaniach budowlanych.

 

Wierzę, że w ramach wzajemnej inżynierskiej edukacji warto dzielić się przykładami takich błędów – oraz ich konsekwencjami. Bo jeśli możemy uczyć się na cudzych błędach, to być może sami nigdy ich nie popełnimy.

 

Dzisiejszy temat: odwodnienia liniowe w strefach dokowych centrów logistycznych.

 

 

Dlaczego odwodnienie liniowe?

 

Odwodnienie liniowe to w wielu przypadkach najlepszy sposób odprowadzenia dużej ilości wody opadowej z rozległych powierzchni utwardzonych. Sprawdza się szczególnie w strefach załadunkowych, gdzie liczy się nie tylko trwałość nawierzchni, ale też jej funkcjonalność w trudnych warunkach pogodowych.

Ale... żeby działało poprawnie, trzeba spełnić kilka podstawowych warunków technicznych.

 

Najczęstszy błąd: niedoszacowanie obciążenia oraz nieprawidłowe określenie warunków środowiskowych

 

W praktyce zbyt często spotykam się z sytuacją, w której wykonawcy pomijają dwie kluczowe kwestie:

1. Dobór właściwej klasy obciążenia
2. Dostosowanie materiałów do warunków środowiskowych (mróz, chemia, sól)

Każdy producent odwodnień określa w dokumentacji technicznej produktu czy instrukcji:

• wymaganą klasę nośności - dla centrów logistycznych zazwyczaj jest to klasa E 600 (obciążenie 600 kN, dostosowane do obszarów przemysłowych o dużym natężeniu ruchu),
• wymagania dotyczące podbudowy, ławy betonowej, klasy betonu i jego grubości,
• parametry odporności materiałów: mrozoodporność, nasiąkliwość, odporność chemiczną.

W wielu projektach te wytyczne są ignorowane lub upraszczane — co prowadzi do uszkodzeń już po dwóch, trzech sezonach eksploatacji.

 

Co to oznacza w praktyce?

 

Stosowanie koryt i rusztów o wysokiej klasie obciążenia to dopiero połowa sukcesu. Kluczowe jest również:

• prawidłowe posadowienie (np. na ławie o określonej miąższości),
• odpowiednie obetonowanie (zwykle min. 20–30 cm szerokości),
• użycie betonu o właściwej klasie wytrzymałości, mrozoodporności i odporności chemicznej,
• zgodność wykonania z dokumentacją techniczną i instrukcją producenta.

Zimą strefy dokowe są często intensywnie posypywane solą – to środowisko agresywne chemicznie, które przy błędach wykonawczych szybko degraduje beton wokół elementów.

W efekcie prowadzi to do zniszczenia i zapadania się odwodnienia liniowego.

 

Efekty? Widać je gołym okiem

 

Poniżej przedstawiam zdjęcie elementu odwodnienia, w którym nie zastosowano odpowiedniej klasy betonu. Tego typu błędy prowadzą do degradacji konstrukcji, przestojów i kosztownych napraw – a wszystko z powodu zlekceważenia szczegółów.

 

Autor:

Mgr inż. Adam Lisiecki